Pesten is een groepsproces. Het komt in verschillende vormen voor bij mens en dier.
Elke groep heeft een dynamiek, die wordt bepaald door de groep zelf. Pesten en uitsluiten kan onderdeel zijn van die dynamiek. Een (meestal klein) deel van de groep bepaalt dan dat een ander lid van de groep niet meer mag of kan aansluiten. Buitensluiten, treiteren of zelfs fysiek geweld kunnen hier uitingen van zijn.

Bij dieren is dit meestal functioneel. Het doelwit wordt in de hiërarchie op een andere plek gezet of het doelwit is een potentieel gevaar voor de groep en moet opzij gezet worden. Het dier zal zich snel aanpassen en zich onderdanig opstellen om te vermijden dat het letterlijk alleen komt te staan. Isolement is voor groepsdieren een levensbedreigende situatie. Onderdanigheid of een andere rol zal in de meeste gevallen zorgen voor acceptatie binnen de groep en een nieuwe dynamiek.

Als je de vertaalslag maakt naar mensen zijn er duidelijke verschillen. Ten eerste horen mensen bij verschillende sociale groepen met verschillende structuren en hiërarchieën. We hebben in verschillende situaties verschillende horizontale én verticale banden. Deze complexe sociale structuren zorgen ervoor dat je in elke groep ander sociaal gedrag vertoont en meerdere groepservaringen hebt. Het tweede verschil is groter: het pesten stopt niet altijd, ook als het doelwit van positie is veranderd. We blijven soms systematisch pesten omdat dat statusverhogend werkt, zelfs als de status van alfa-mannetje of -vrouwtje al bereikt is. Pesten verandert de status in de groep dan niet meer, maar blijft toch doorgaan: het is de norm geworden.